Jos Cozijnsen: "Het kalibreren van de CO2-prijs blijft moeilijk"
De discussie over de CO2-markt en klimaatbeleid wordt al maanden gedomineerd door de eerste kleine stap, backloading. Daar is men nog niet verder en de CO2-prijs zakt alleen daarom al verder naar beneden. De Europese Commissie heeft haar hand overspeeld. Voor backloading - het naar achteren schuiven van veilen - was helemaal geen toestemming van het Europees Parlement nodig. Dat was evenmin het geval voor frontloading - het al in 2012 veilen van nieuwe emissierechten - waartoe eerder wel was besloten.
In het Europees Parlement komt het debat echter nog niet verder. Men wil liever over de structurele wijzigingen van CO2-handel praten: "dat helpt pas echt". Voor de ene helft is dat om echt ambitieuze plannen te maken: van uitstel naar afstel van het teveel aan emissierechten. Voor de ander helft is dat om besluiten uit te stellen. Op 16 en 17 april vindt de plenaire stemming plaats; het hangt er om.
De Europese Commissie probeert ondertussen het debat over structurele oplossingen versneld te agenderen. Eergisteren presenteerde de Commissie een Consultatiedocument over het nieuwe mondiale Klimaatverdrag, wat in 2015 gesloten moet worden. Kort gezegd geeft men aan dat steeds landen meer gebruik gaan maken van CO2-handel en elkaars systemen willen koppelen. En ook dat er een verdrag moet komen, dat landen op allerlei manieren juridisch kan binden. Dus niet meer een top-down uniform verdrag. Goede voorstellen.
En gisteren publiceerde ze het Consultatiedocument voor Europese doelen voor 2030. Men wil dat in 2015 af hebben. De doelen staan er niet in. Men denkt aan 40% CO2-reductie in 2030 en ook wil men verplichte doelen voor duurzame energie en voor efficiency-verbetering.
Maar door weer voor een stapeling van doelen, naast CO2, te kiezen, blijft het kalibreren van de CO2-prijs ‘a hell of a job'. Om dat te doen is haast een Carbon Bank nodig die elk kwartaal bekijkt hoeveel er van het beschikbare budget geveild moet worden. Zo'n Carbon Bank vereist echter een wijziging van het Europees Verdrag, wat ver weg lijkt. Eerst de doelen dan maar: maar laat de eerste stap, backloading daar in elk geval deel van uitmaken.
En mocht Duitsland in april ook voor backloading kiezen, wat let dan de Europese Milieuraad op 18 juni de Europese Commissie daar opdracht toe te geven? Juridisch heeft ze die ruimte, en ontstaat in de tweede helft van 2013 net op tijd de noodzakelijke schaarste voor een CO2-prikkel.
Jos Cozijnsen is zelfstandig adviseur emissierechten.
Volg Energiepodium op Twitter: @energiepodium