Jos Cozijnsen over overeenstemming over emissiehandel
in de EU
Zodra er internationaal in het kader van het Parijs Akkoord afspraken gemaakt worden om de CO2-doelen voor 2030 aan te passen (van 40 procent, naar zoals het kabinet wil 55 procent voor de EU) dan wordt het emissiehandelssysteem verder aangescherpt.
““Dit alles komt voor een prijs; meer geld naar Oost-Europa””
De volgende nieuwe afspraken zijn vannacht genomen:
- Er gaat meer geld van de opbrengst van Europese veilingen naar de diverse fondsen; van 40% naar 60%; totaal 868 miljoen emissierechten;
- Van het Modernisatiefonds mogen lidstaten geen financiering meer geven aan kolencentrales, ofwel ‘energy generation using solid fossil fuels', met uitzondering van Bulgarije en Roemenië, voor het gebruik van stadsverwarming;
- Landen die kolencentrales sluiten mogen een evenredig aantal emissierechten vernietigen; dus geen waterbedeffect meer, de CO2-prijs blijft dan in stand;
- Er komt € 10 miljard extra in een fonds voor compensatie voor stijgende energieprijzen als gevolg van hogere CO2-kosten; maar de compensatie moet meer binnen de EU geharmoniseerd worden. En er is een € 12 miljard Innovatiefonds voor de industrie waaruit bijvoorbeeld CO2-afvang, -opslag en nu ook CO2-hergebruik gefinancierd wordt. Ook kunnen er onder voorwaarden CO2-rechten aan warmtekrachtkoppeling gegeven worden;
- Meer bescherming voor de industrie: in totaal komen er 150 miljoen meer gratis rechten beschikbaar voor de industrie. 57% van alle rechten wordt geveild. Er wordt 3% minder geveild, en dus meer gratis rechten, als het budget van gratis emissierechten op is, om een ‘cross-sectoral correction' bij de industrie, zoals die er nu is, te voorkomen. Wel wordt de benchmark op grond waarvan de industrie gratis rechten langzaam jaarlijks aangepast.
De nachtelijke deal wordt toch gezien als een overwinning van degenen die kolen
willen uitfaseren, althans niet meer willen stimuleren. Deze stappen volgen op die
van vorig jaar. Een
uitkomst die zeker verwelkomd wordt door de Duitsers, die Europese steun
daarvoor nodig hebben. De deal zal de EU kunnen gebruiken tijdens de
internationale klimaatonderhandelingen die de komende twee weken in Bonn plaatsvinden.
En het luidt wellicht het einde in dat Oost-Europese landen een blokkerende
minderheid kunnen vormen.
Dit alles komt voor een prijs; meer geld naar Oost-Europa en naar de fondsen en
meer gratis rechten voor de industrie. Opvallend is ook de toenemende druk op
de lucht- en zeescheepvaart.
Al met al, een ambitieuzere CO2-markt met als gevolg hogere CO2-prijzen,
terwijl de (efficiënte) industrie zijn bescherming houdt. Wat de lange termijn
doelen van het Parijs akkoord betreft, naar 90% reductie in 2050 en meer, de
Linear Reduction Factor wordt aangescherpt als daar internationale afspraken
voor komen.
Jos Cozijnsen is zelfstandig adviseur
emissierechten. Meer informatie over hem vindt u op www.emissierechten.nl. Op Twitter is hij actief onder @timbales.