De kogel is door de kerk, Onyx is akkoord met een afkoopsom van 212,5 miljoen om de kolencentrale op de Maasvlakte te slopen. Dus niet alleen stoppen met het stoken van kolen voor de elektriciteitsproductie, maar de hele centrale tot en met de fundamenten afbreken. En dat is raar. Dat we geen kolen meer willen verstoken past in de snelle weg naar een CO2-vrije elektriciteitsvoorziening. Maar dat de nog maar vijf jaar oude centrale helemaal afgebroken moet worden is niet slim. We zullen namelijk regelbaar vermogen nog hard nodig hebben. Ondanks alle extra plannen voor wind op zee en de snelle opmars van zonneparken, waait het vaak genoeg niet en schijnt de zon niet. Kijk maar naar de afgelopen weken: grauw, miezerig weer en nauwelijks wind. Ook niet in Denemarken, Engeland en Duitsland. Dus onze buren zullen op zo’n moment niet te hulp schieten als we de regelbare centrales afbreken.
“Het zou logischer zijn als alleen de steenkool-stookinstallatie op de Maasvlakte wordt afgebroken”
En het gaat niet alleen om deze kolencentrale. Ook in Duitsland staat het één en ander te gebeuren. Zowel kerncentrales als bruinkoolcentrales gaan daar sluiten (ik heb nog niet gehoord dat het nieuwe Duitse kabinet dat terugdraait, integendeel, ze willen nog verder versnellen). En België heeft al langer een probleem met de elektriciteitsvoorziening. Het zou logischer zijn als alleen de steenkool-stookinstallatie op de Maasvlakte zou moeten worden afgebroken. Een elektriciteitscentrale bestaat namelijk uit een stookinstallatie met stoomketel en een turbine met generator. De turbines en generatoren kunnen ook met biomassa, aardgas en/of waterstof hun diensten nog bewijzen. Diensten die we hard nodig zullen hebben. En dat de centrale nu geen aardgas of waterstofaansluiting heeft is redelijk eenvoudig op te lossen.
Uit berekeningen van CE Delft blijkt dat met een elektriciteitspark dat 70% zonne- en windelektriciteit produceert, toch een bijna volledig park van regelbare centrales nodig is. Maar die centrales draaien slechts 500-2.500uur per jaar in plaats van de 5.000-8.000uur nu. De zonne- en windelektriciteit gaat voor, dat is logisch. De centrales worden flexcentrales in plaats van basiscentrales. Maar dit betekent dat het investeringsrisico voor een dergelijke centrale groter wordt, in minder uren moet deze terugverdiend worden en hij moet ook nog eens CO2-vrije elektriciteit kunnen produceren, want dat staat binnen tien jaar te gebeuren. Voor een investeerder een zeer riskante onderneming.
“Investeerders wensen zekerheid voor investeringen in de CO2-vrije economie en dat betekent heldere spelregels”
Het nieuwe kabinet moet daarom snel met nieuwe regels voor de CO2-vrije elektriciteitsvoorziening komen, want alleen met zon en wind hebben we geen betrouwbare elektriciteitsvoorziening. Er zal ook geïnvesteerd (en dus niet gedesinvesteerd!) moeten worden in regelbare centrales, die uiterlijk binnen tien jaar CO2-vrij moeten werken, dus eerst op aardgas en later op waterstof of aardgas met een CO2-afvang. Of een fabriek die biochemische producten maakt en gedurende een beperkt aantal uren kan overschakelen op productie van elektriciteit, een mogelijkheid die wij eerder voor de Onyx-centrale hebben uitgewerkt.
Investeerders wensen zekerheid voor investeringen in de CO2-vrije economie en dat betekent heldere spelregels, waarmee hun investeringen kunnen renderen. En dan is het tegelijkertijd verstandig om de kolencentrale slechts gedeeltelijk te ontmantelen en verder te laten gaan als CO2-vrije flexcentrale.
Foto: Onyx