Groene blogger en energielector David Toke: "CfDs geen goed voorbeeld voor rest Europa, brengt lokale groene productie in het nauw"
De grote energiebedrijven worden bevoordeeld boven de kleine onafhankelijke producenten door de zogeheten Contracts for Difference, zoals voorgesteld in de nieuwe Britse Energiewet, zegt David Toke, senior lector Energiebeleid aan de Universiteit van Birmingham en verwoed groen blogger.
De Energiewet, die nog door het parlement moet, introduceert een nieuw concept om productie van koolstofarme energie te stimuleren, de Contracts for Difference (CfDs). Deze lange termijncontracten verzekeren producenten van koolstofarme stroom een minimumprijs per megawattuur voor een vooraf vastgelegde periode. Dat systeem wordt gecombineerd met capaciteitsveilingen en -betalingen om ervoor te zorgen dat er voldoende (vooral gasgestookte) capaciteit beschikbaar is. Een aantal Europese landen lijkt geïnteresseerd in een gelijksoortig systeem en zal nauwlettend in de gaten houden hoe de CfDs zullen uitpakken.
Maar David Toke, al jarenlang bepleiter van feed-in tarieven, ziet weinig in de CfDs: "Met CfDs kom weliswaar je uiteindelijk op hetzelfde bedrag uit als met feed-in tarieven, maar het systeem is veel gecompliceerder in de uitvoering. De CfDs zijn bedacht om een soort van feed-in tarieven in te passen in de energiemarkt. Maar het is een systeem dat de grote energiebedrijven bevoordeelt omdat alleen zij op de markten kunnen handelen. De regering zou dan speciale maatregelen moeten nemen om te zorgen dat er stroomcontracten zijn voor kleine onafhankelijke duurzame energieleveranciers. Maar ik denk niet dat dat zal gebeuren en het programma voor duurzame energie zal daar fors onder lijden. Want die kleine onafhankelijke bedrijfjes zijn belangrijker dan de meeste beleidsmakers denken."
Limiet op uitgaven aan koolstofarme energie
Bovendien heeft het Britse ministerie van Financiën een jaarlijkse limiet ingevoerd op de uitgaven voor koolstofarme energie. Dat betekent dat er maar beperkt geld beschikbaar is voor de CfDs, waaronder eventuele betalingen voor kernenergie. Volgens David Toke is kernenergie sowieso te duur: "Ik zie niet in hoe er met die limiet geld overblijft voor iets anders dan duurzame energie. Ik denk niet dat er iets terecht komt van de kernenergieplannen, omdat die niet kunnen concurreren met duurzame energie, waarover ik wel optimistisch ben." Hij denkt ook dat stroomproductie met koolstofopvang en -opslag niet zal floreren onder het CfD-systeem, omdat CCS voorlopig nog niet kosteneffectief is.
Negawatts vergoeden
Een nieuw idee dat kortgeleden in Groot-Brittannië is geopperd zijn feed-in tarieven voor energiebesparingsmaatregelen, zogeheten ESFITs. Niet geconsumeerde energie - of negawatts - is een goedkopere manier om een beperking van CO2-uitstoot te bereiken dan de productie van meer duurzame energie. Toke ziet wel wat in het idee van het stimuleren van vraagvermindering, maar vreest dat betalingen voor ESFITs in de praktijk lastig te berekenen zijn: "ESFITs kunnen misschien het beste worden gerealiseerd door een subsidie vooraf om energiebesparende maatregelen te bekostigen. Maar het probleem blijft toch dat ESFITs zouden moeten concurreren met feed-in tarieven of CfDs voor duurzame energie productie en er maar een beperkte hoeveelheid geld beschikbaar is."
Volg Energiepodium op Twitter: @energiepodium