Elektrische auto’s hebben geen uitlaat, maar ze te maken warmt de Aarde wel op. Hoe veranderen we dit? De Europese Commissie probeert het met een ‘batterijpaspoort’. Elke autobatterij moet nu digitale informatie bevatten over de herkomst en CO2-intensiteit van de mijn. Over een paar jaar volgt een maximale impact die een batterij nog op het klimaat mag hebben.
Een hogere impact? Dan mag de batterij de Europese markt niet op. Dat klinkt nobel, maar wat zal het in de praktijk betekenen? Indonesisch nikkel, gefinancierd met Chinese miljarden, is ook vrij goedkoop. Zonder goedkoop nikkel kan de elektrificatie van Europese auto’s problematisch worden.
“Het risico is dus: we willen straks wel, maar kunnen nog niet zonder vervuilende batterijen”
Europa probeert haar eigen batterijfabrieken op te zetten, voor meer controle over productie, en strategische onafhankelijkheid. Ook dat gaat moeizaam, en plannen voor fabrieken worden uitgesteld.
Het openen van metaalmijnen in Europa duurt ‘minstens een decennium’, zeggen experts. En zicht op waar autobedrijven hun metalen over vijf jaar vandaan halen, is ook beperkt. Eind december hadden ze nog meer contracten voor 16% van hun lithium-, kobalt- en nikkel-leveringen.
Het risico is dus: we willen straks wel, maar kunnen nog niet zonder vervuilende batterijen. Ik denk dat we ook op een andere manier naar de eigen auto moeten kijken. De productie is vervuilend, het gebruik schoon. Hoe meer kilometers een auto rijdt, hoe beter. Dus: geen eigen auto’s, maar auto’s delen. Hoe minder ze stilstaan, hoe beter.
In Amsterdam, waar ik woon, is dat zeer eenvoudig en je bent goedkoper uit dan met een eigen auto. Daar zou ik benieuwd naar zijn: een prognose van hoeveel koeler de Aarde blijft als we in Europese steden meer auto’s zouden delen. Stay tuned.